دفعه اولی که توی کوچه دیدمش بهم گفت داداشی میای بازی کنیم؟

بعد از اینکه بازیمون تموم شد بهم گفت تو بهترین داداش دنیایی...

وقتی بزرگتر شدم و به دانشگاه رفتم چشام همش اونو میدید و می خواستم

بهش بگم از ته قلبم دوسش دارم و عاشقش هستم.

اما اون همش میگفت تو بهترین داداش دنیایی....

وقتی ازدواج کرد ساقدوشش بودم و بازم گفت تو بهترین داداش دنیایی...

و وقتی مرد من زیر تابوتشو گرفتم و مطمئن بودم اگه میتونست حرف بزنه

میگفت تو بهترین داداش دنیایی...

چند وقت بعد وقتی دفتر خاطراتشو خوندم دیدم نوشته

.

.

.

.

همیشه عاشقت بودم و دوستت داشتم اما میترسیدم بگم

اون وقت شاید تنهام بذاری و بری برا همین میگفتم:

تــــو بـــهــــتــــریــــــنـــــ داداشـــــ دنــــــیـــــــایـــــــــــــی

از نگاهت خواندم

او رفته بود
نه شوقی برای ماندن ، نه حسی برای رفتن ،
نه اشکی برای ریختن ، نه قلبی برای تپیدن
نه فکر اینکه تنها میشوم ، نه یاد آنکه فراموش میشوم
بی آنکه روشن باشم ، خاموش شدم ، غنچه هم نبودم ، پرپر شدم
بی آنکه گناهی کرده باشم ، پر از گناه ، یخ بسته ام دیگر ای خدا…
تحملش سخت است اما صبر میکنم ، او که دیگر رفته است ، با غمها سر میکنم
شکست بال مرا برای پرواز ، سوزاند دلم را ، من مانده ام و یک عالمه نیاز
نه لحظه ای که آرام بمانم ، نه شبی که بی درد بخوابم !
نه آن روزی که دوباره او را ببینم ، نه امروزی که دارم از غم رفتنش میمیرم…
نه به آن روزی که با دیدنش دنیا لرزید ، نه به امروزی که با رفتنش دنیا دور سرم چرخید
پر از احساس اما بی حس ، لبریز از بی وفایی، خالی از محبت!
این همان نیمه گمشده من است ؟
پس یکی بیاید مرا پیدا کند ، یکی بیاید درد دلهای بی جواب مرا پاسخ دهد!
یکی بیاید به داد این دل برسد ، اینجا همیشه آفتابی نبوده ، هوای دلم ابری بوده
مینوشتم ، نمیخواند ، اگر نمی رفتم ، نمی ماند ، رفتم و او رفته بود ، همه چیز را شکسته بود، روی دیوار اتاق نوشته بود که خسته بود !
دلی را عاشق کنی و بعد خسته شوی ، محال است که به عشق وابسته شوی !
با عشق به جنون رسیدم ، همه چیز را به جان خریدم ، جانم به درد آمد و روحم در عذاب ، لعنت بر آن احساس ناب ، که دیگر از آن هیچ نمانده ، هیچکس هنوز آن شعر تلخ مرا نخوانده !

.
شاید دنیا ان مجلسی نباشد که تو در آرزویش بودی ولی حالا که دعوت شدی تا می توانی زیبا برقص.
.
.
.
بالاتر از همه چیز این است که با خودمان صادق باشیم.
.
.
.
شکوه دنیوی همچون دایره‌ای است بر سطح آب که لحظه به لحظه به بزرگی آن افزوده می‌شود و سپس در نهایت بزرگی هیچ می‌‌شود.
.
.
.
همیشه به کسی فکر کن که تو رو دوست دارد، نه کسی که تو دوستش داری.
.
.
.
نه وام می دهم نه وام می ستانم؛ زیرا وام راهی است بسوی تباهی.
.
.
.
سربر گریبان فرو بر ، از دل خویش بپرس آنچه را که مى داند.
.
.
.
آدم تبهکار میرود ولی شر او باقی می ماند.
.
.
.
به همه عشق بورز ، به تعداد کمی اعتماد کن ، به هیچکس بدی نکن.
.
.
.
از دست دادن امیدی پوچ و آرزوئی محال ، خود موفقیت و پیشرفت بزرگی است.
.
.
.
کسی را که دوست داری آزادش بگذار ،اگر قسمت تو باشد برمی گردد وگرنه بدان که از اول مال تو نبوده است.

برایت آرزو مى‌کنم که عاشق شوى،
و اگر هستى، کسى هم به تو عشق بورزد،
و اگر اینگونه نیست، تنهاییت کوتاه باشد،
و پس از تنهاییت، نفرت از کسى نیابى،
آرزومندم که اینگونه پیش نیاید ……  ویکتور هوگو

.

.

.

من نمیگویم هرگز نباید در نگاه اول عاشق شد اما اعتقاد دارم باید بار دوم هم نگاه کرد.  ویکتور هوگو

.

.

.

در زندگی یک مرد ۲ روز ارزش دارد : روزی که با زنی آشنا میشود و روزی که او را به خاک می سپارد. ویکتور هوگو

.
.

.

خوشبخت کسی است که به یکی از دو چیز دسترسی دارد : یا کتابهای خوب یا دوستانی که اهل کتاب باشند. ویکتور هوگو

.

.

.

هرگز در میان موجودات مخلوقی که برای کبوتر شدن آفریده شده کرکس نمیشود. این خصلت در میان هیچ یک از مخلوقات نیست جز آدمیان. ویکتور هوگو

.
.

.

تمام جهنم در یک کلمه وجود دارد:تنهایی. ویکتور هوگو

.

.

.

خداوندا! اگر بخواهم آنچه در ذهن دارم با تو بگویم، هزاران جلد کتاب می شود ولی آنچه در دل دارم یک جمله بیش نیست. ویکتور هوگو

.

.

.

کینه و تنفر را به کسانی واگذار کنید که نمی توانند دوست بدارند. ویکتور هوگو

تمام زندگی ام را میدهم که برگردی
و همین که برگشتی بگویم:
“دیگر نمی خواهمت گــ ــمــ ــشــ ــو”

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

یادت ،

در دموکراسی خاطراتم

سلطنت می کند !!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *